Decydujące znaczenie dla nabycia prawa do odprawy emerytalnej lub rentowej ma zmiana pracowniczego statusu prawnego na status emeryta lub rencisty przez pracownika, który w związku z ustaniem stosunku pracy, niezależnie od przyczyny jego ustania, korzysta z uzyskanych uprawnień emerytalnych lub rentowych. Przyjęcie istnienia takiego związku jest możliwe w sytuacji, gdy pracownik spełni wszystkie przesłanki nabycia prawa do emerytury w dniu rozwiązania stosunku pracy lub też w niedalekiej przyszłości po tej dacie.
Wyróżnić tu można proste stany faktyczne, gdy pracownik albo pracownik-emeryt (podwójny status) uzyskuje wyłącznie status emeryta/rencisty i nieco bardziej złożone np. gdy pracownik po uzyskaniu statusu wyłącznie emeryta ponownie podejmuje zatrudnienie uzyskując status emeryta-pracownika, po czym ostatecznie powraca do statusu emeryta. Do osobnej grupy zaliczyłbym przypadki, gdy osoba po ustaniu stosunku pracy pobiera świadczenie pozostające w ścisłym związku funkcjonalnym z wygasłym stosunkiem pracy i dopiero po zakończeniu jego pobierania uzyskuje status rencisty/emeryta.
Wyróżnić tu można proste stany faktyczne, gdy pracownik albo pracownik-emeryt (podwójny status) uzyskuje wyłącznie status emeryta/rencisty i nieco bardziej złożone np. gdy pracownik po uzyskaniu statusu wyłącznie emeryta ponownie podejmuje zatrudnienie uzyskując status emeryta-pracownika, po czym ostatecznie powraca do statusu emeryta. Do osobnej grupy zaliczyłbym przypadki, gdy osoba po ustaniu stosunku pracy pobiera świadczenie pozostające w ścisłym związku funkcjonalnym z wygasłym stosunkiem pracy i dopiero po zakończeniu jego pobierania uzyskuje status rencisty/emeryta.
Znaczenie praktyczne ma chwila wymagalności roszczenia i termin jego przedawnienia.
CZYTAJ WIĘCEJ >>
CZYTAJ WIĘCEJ >>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz