Gdy zobowiązany nie widzi podstaw do zakwestionowania
istnienia lub wysokości egzekwowanego obowiązku może wystąpić o stosowną ulgę
(np. rozłożenia na raty spłat należności pieniężnej odroczenia terminu
wykonania obowiązku). Niestety, najczęściej dopiero dolegliwości wynikające z
zastosowanych przez organy egzekucyjne środków egzekucyjnych stanowią asumpt
dla zobowiązanych do działań skierowanych na przerwanie toku egzekucji, w tym
zawieszenia postępowania egzekucyjnego (podstawy z art. 56 § 1 pkt. 1 ustawy
egzekucyjnej). Problem jednak w tym, że zawieszenie postępowania
egzekucyjnego nie stanowi samodzielnej podstawy uchylenia dokonanych
czynności egzekucyjnych (zob. art. 58 § 2 i art. 59 § 1 pkt 8 w zw. z art. 60 §
1 ustawy egzekucyjnej) jak zasadniczo przy umorzeniu (60 § 1 ustawy
egzekucyjnej), ale dopiero pozwala na ocenę, czy występują okoliczności
uzasadniające uchylenie dokonanej czynności – warunek konieczny.
Stosownie do art. 58 § 2 ustawy egzekucyjnej, w przypadku zawieszenia postępowania egzekucyjnego, organ egzekucyjny może uchylić dokonane czynności egzekucyjne, jeżeli to jest uzasadnione ważnym interesem zobowiązanego, interes wierzyciela nie stoi temu na przeszkodzie, a osoby trzecie na skutek tych czynności nie nabyły praw. Zasadnicze znaczenie – ze względu na pojęciową nieostrość – mają dwie pierwsze przesłanki.
CZYTAJ WIĘCEJ >>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz