Obowiązkowi zwrotu (potrącenia) na rzecz ZUS podlegają tylko zasiłki nienależnie pobrane. Natomiast zasiłki nienależnie wypłacone, z winy płatnika lub Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, nie podlegają zwrotowi.
Gdy pracownik otrzymał nienależne świadczenie, a pracodawca dobrowolnie zwraca Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych wypłacone na rzecz pracownika to nienależne świadczenie, wówczas podstawą dochodzenia roszczeń zakładu pracy od byłego pracownika są przepisy dotyczące bezpodstawnego wzbogacenia (nienależnego świadczenia – art.410 kc i art.405 kc w zw. z art.300kp).
Zasadniczo pracownik otrzymując świadczenie nienależne w rozumieniu art.410 § 2 k.c.-zgodnie z art.410 k.c. i 405 k.c. w związku z art.300kp. jest zobowiązany do jego zwrotu. Jednakże według art.409 k.c. obowiązek wydania korzyści wygasa ,jeżeli ten ,kto korzyść uzyskał ,zużył ją lub utracił w taki sposób, że nie jest wzbogacony chyba ,że wyzbywając się korzyści lub zużywając ją powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu. W świetle przytoczonego unormowania, jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 maja 99r I PKN 78/99 – zasadą jest ,że w razie zużycia lub utraty korzyści obowiązek ich wydania lub zwrotu wygasa, natomiast utrzymanie tego obowiązku jest wyjątkiem, a wobec tego jego zakres nie może być interpretowany w sposób rozszerzający, a wręcz przeciwnie należy go zwłaszcza w stosunkach pracy ograniczać, wąsko pojmując powinność liczenia się z obowiązkiem zwrotu. Dodać przy tym należy, że ciężar dowodu faktów ,na podstawie których twierdzi się, iż pracownik powinien liczyć się z obowiązkiem zwrotu korzyści obciąża pracodawcę.
W kwestii „liczenia się” z obowiązkiem zwrotu nienależnego świadczenia Sąd Najwyższy stwierdził również w wyroku z dnia 7 sierpnia 2001r (I PKN 408/00), że pracownik ma prawo uważać, że świadczenie wypłacane przez pracodawcę posługującego się wyspecjalizowanymi służbami jest spełniane zasadnie i zgodnie z prawem, a więc nie musi liczyć się z obowiązkiem jego zwrotu.(art.409 k.c.).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz