Solidarna odpowiedzialność z deliktu

Dotyczy przypadków, gdy konsekwencją zachowania sprawców (działających wspólnie, bądź samodzielnie i niezależnie od siebie) jest jedna szkoda (jednym lub kilkoma zdarzeniami wyrządzona).

Jedna szkoda ma miejsce wówczas, gdy w sferze dóbr prawnie chronionych poszkodowanego nie można oznaczyć (wydzielić) uszczerbków wywołanych zachowaniami poszczególnych podmiotów, za nie odpowiadających. Innymi słowy, szkoda jest z natury niepodzielna (np. krzywda) lub nie jest możliwe przypisanie poszczególnym podmiotom uszczerbku, który złożył się na całość szkody doznanej przez poszkodowanego. 

Solidarna odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę jest oparta na przepisie art. 441 § 1 k.c., który ma charakter normy bezwzględnie obowiązującej. To oznacza m.in., że ten przepis – w przeciwieństwie do art. 137 § 1 k.z., który dopuszczał udowodnienie, kto w jakim stopniu spowodował szkodę – nie przewiduje wyjątków od zasady solidarnej odpowiedzialności, jeżeli kilka osób wyrządziło szkodę czynem niedozwolonym. Nie jest więc dopuszczalne dowodzenie wobec poszkodowanego, że jedna z tych osób przyczyniła się do szkody w mniejszym stopniu niż inna. Z kolei w procesie odszkodowawczym dłużnik solidarny nie może skutecznie podnosić zarzutu, iż odpowiada tylko w granicach własnego zawinienia.

Solidarna odpowiedzialność może wystąpić bez względu na to, czy odpowiedzialność poszczególnych osób oparta jest na zasadzie winy, ryzyka czy słuszności, a ponadto niezależnie od tego, czy oparta jest na tych samych, czy też różnych podstawach.

CZYTAJ WIĘCEJ >>