Analizując orzecznicwo w kontekście celowości żądania zadośćuczynienia dla osoby która doznała rostroju zdrowia – porażania mózgowego wskutek przeprowadzonego porodu, odnotowałem kilka (powtarzających się na nieszczęcie) uchybień personelu medycznego na które wskazywały (za biegłymi) sądy.
1) błąd diagnostyczny polegający na zaniechaniu przeprowadzenia koniecznych badań, które pozwoliłyby na wykrycie zagrożenia zamartwicą z odpowiednim wyprzedzeniem (np.
- w przeprowadzonym w dniu porodu badaniu nie oceniono akcji serca płodów wcale, lecz ograniczono się tylko do oceny położenie płodów)
- brak wystarczającej kontroli dobrostanu płodu w okresie wspomagania akcji porodowej kroplówką z oxytocyny,
- pomimo ciąży po terminie nie wykonano badania USG, które jest w takich sytuacjach zalecane. Nie zbadano objętości płynu owodniowego, co pozwoliłoby ocenić dobrostan płodu i w przypadku stwierdzenia małowodzia mogłoby skutkować decyzją o wcześniejszym zakończeniu ciąży
- rodząca czekała w Izbie Przyjęć na przyjęcie na salę porodową przez prawie dwie godziny, mimo że poinformowała personel o zielonej barwie wód płodowych, mogących świadczyć o niedotleniu płodu.
2) przeprowadznie badania KTG, lecz niewłaściwa reakcja personelu medycznego na złe wyniki (np.
- całkowite zignorowanie nieprawidłowych wyników badań
- brak decyzji o szybkim zakończeniu porodu (brak decyzji o zaniechaniu kontynuowania porodu siłami natury)
- zbyt późne przeprowadzenie cesarskiego cięcia (po 50 minutach) mimo stwierdzenia oscylacji milczącej i deceleracji, które stanowiły o bezpośrednim zagrożeniu niedotlenieniem płodu
3) uchybiania o charakterze formalnym (np.
- w dokumentacji medycznej brak uzasadnienia farmakologicznej stymulacji porodu, wskazania nie są opisane i udokumentowane.
- w dokumentacji medycznej brak danych, co do zastosowanej dawki oksytocyny i ewentualnego sposobu jej zwiększania
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz