Terminy i niektóre merytoryczne podstawy wniesienia zarzutów

Termin do zgłoszenia zarzutów wynika z przepisu prawa, a zarzut zgłoszony po jego upływie nie podlega rozpatrzeniu. 

Oznacza to, że: 

- uchybienie terminowi do złożenia zarzutów powoduje bezskuteczność czynności zobowiązanego, chyba że wystąpi on o przywrócenie terminu, stosownie do art. 58 § 1 kpa. 

- zobowiązany po upływie terminu do wniesienia zarzutów nie może zgłaszać nowych ani też uzupełniać zarzutów zgłoszonych w terminie 

- kwestia terminowości złożenia zarzutów oceniana jest w istocie jak jeden z elementów umożliwiających ich uwzględnienie – nie stosuje się art. 134 kpa. 

-zarzuty wniesione po terminie, nie mogą być przedmiotem rozpoznania, jeżeli jednak mimo to organ egzekucyjny I instancji je rozpatrzył i wydał w tej sprawie postanowienie, to organ II instancji, w związku z zażaleniem, obowiązany jest, stosownie do postanowień art. 138 § 1 kpa., uchylić zaskarżone postanowienie i umorzyć postępowanie, 

- po upływie terminów na wniesienie zarzutów zobowiązanemu, który kwestionuje czynności egzekucyjne organu przysługują uprawnienia z art. 54 ustawy egzekucyjnej.

Postępowanie w przedmiocie zarzutów, a także termin na ich wniesienie, dotyczy tylko tych podstaw, które są wymienione w art. 33 ustawy egzekucyjnej i podstawy te nie powinny być wykorzystywane dla innych środków odwoławczych (i odwrotnie) 

Gdy, w okresie począwszy od wystawienia tytułu wykonawczego do chwili wszczęcia egzekucji administracyjnej tj. podjętej (w sposób skuteczny) przez organ egzekucyjny pierwszej czynności egzekucyjnej, egzekwowany obowiązek przestał być obowiązkiem którego wierzyciel mógł się domagać (niewymagalnym) lub obowiązkiem nieaktualnym lub nieistniejącym (bezzasadnym), świadomy swych praw i obowiązków zobowiązany, podniesie (w sposób skuteczny) stosowne zarzuty (odpowiednio z art. 33 § 1 pkt 2 i art. 33 § 1 pkt 1 ustawy egzekucyjnej).

CZYTAJ WIĘCEJ >>