Może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczenia środków utrzymania (w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego i możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego), małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia (nie został uznany za winnego rozkładu pożycia albo został uznany za winnego rozkładu pożycia razem z drugim małżonkiem) i który znajduje się w niedostatku (art. 60 § 1 krio).
Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku (art. 60 § 2 krio).
Obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia (nie ma on więc zastosowania w stosunku do małżonka, który został uznany za winnego rozkładu pożycia, chociażby razem z drugim małżonkiem), obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży wymieniony termin pięcioletni (art. 60 § 3 krio).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz