Odpowiedzialność odszkodowawcza komornika uregulowana w art. 36 ust. 1 uks. jest odpowiedzialnością deliktową, której przesłanką jest działanie lub zaniechanie niezgodne z prawem, bez względu na zawinienie komornika (por. wyrok SN z dnia 10 lutego 2010 r., V CSK 279/09).
Odpowiedzialność odszkodowawczą komornika wiąże się zasadniczo z jego bezprawnym zachowaniem, które - na tle dotychczasowego orzecznictwa – może polegać na:
1) niezastosowaniu się do dyspozycji art. 312 ust. 3 ustawy prawo restrukturyzacyjne tj. nieprzekazaniu kwoty pieniężnej uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości do masy sanacyjnej;
2) prowadzeniu egzekucji na podstawie nieprawomocnego nakazu zapłaty;
3) przekazaniu wierzycielom wyegzekwowanych kwot po umorzeniu postępowania układowego (8:00) lecz przed ogłoszeniem upadłości dłużnika (12:00);
4) przekazaniu wyegzekwowanej kwoty wierzycielowi, mimo zawieszenia przez sąd postępowania egzekucyjnego (art. 179 § 3 w zw. z art. 13 § 2 kpc) zamiast złożenia tej kwoty do depozytu sądowego;
5) przeprowadzeniu licytacji przed uprawomocnieniem się opisu i oszacowania nieruchomości;
6) prowadzeniu egzekucji pomimo sygnałów poddających w wątpliwość prawo własności dłużnika do zajętej ruchomości;
7) prowadzeniu egzekucji mimo istnienia ograniczeń dopuszczalności egzekucji;
8) prowadzeniu egzekucji przy braku zbadania, czy załączony do wniosku o wszczęcie egzekucji dokument jest tytułem wykonawczym w rozumieniu art. 777 w związku z art. 776 k.p.c.;
9) przekazaniu wyegzekwowanych kwot na podstawie nieskutecznego zajęcia, a w konsekwencji bez podstawy prawnej. Skoro wierzytelność dłużnika powstała w konkretnym momencie (w chwili uprawomocnienia się postanowienia) to zajęcie tej „wierzytelności” wcześniej jest nieskuteczne (zajęcie wierzytelności nieistniejącej), a przekazanie środków z takiego zajęcia wyrządza szkodę dłużnikowi o wartości kwoty przekazanej;
10) wykonaniu plan podziału kwoty uzyskanej z egzekucji z wierzytelności z naruszeniem przepisów art. 1033 § 1 k.p.c., art. 1027 § 1 k.p.c., art. 1028 § 1 k.p.c.;
11) dokonaniu opisu i oszacowania w oparciu o opinię sporządzoną blisko dwa lata przed ukończeniem opisu i oszacowania, bez uzyskania potwierdzenia aktualności operatu;
12) braku zawiadomienia dłużnika w trybie art. 805 [1] § 1 k.p.c. o dokonanych ustaleniach. Zastawnik nie mógł zatem podjąć czynności, które mogłyby skutecznie doprowadzić do zaspokojenia jego roszczeń zabezpieczonych zastawem;
13) zaniechaniu powtórnego zajęcia rachunku bankowego, w sytuacji, gdy było wiadomo, że pierwsze zajęcie nie doszło do skutku podczas gdy na rachunku bankowym dłużnika były zgromadzone środki pieniężne, które pozwoliłyby zaspokoić wierzyciela;
14) braku zadbania przez komornika, żeby w cenie oszacowania, cenie wywołania i sumie ulegającej podziałowi uwzględniony został podatek VAT;
15) tzw. nadegzekucji, a więc gdy prawidłowe przeprowadzenie egzekucji umożliwiłoby całkowite zaspokojenie wierzycieli już z części majątku, zaś komornik zajmuje i zbywa za bezcen wszystkie wartościowe składniki majątki dłużnika (np. rażące zaniżenie wartości samochodu);
16) udzielaniu przez komornika kredytu lub wydawaniu rzeczy bez zapłaty ceny nabycia – przy sprzedaży nielicytacyjnej;
17) wygenerowaniu przez komornika kosztów, które nie były niezbędnymi kosztami do celowego przeprowadzenia egzekucji;
18) zaniechaniu ustalenia tożsamości właściciela działki, brak zawiadomienia go o wszelkich czynnościach związanych z licytacją tej działki, a w konsekwencji doprowadzenie do jej sprzedaży w drodze przetargu i tym samym utraty własności;
19) wydaniu wadliwego postanowienie w przedmiocie ustalenia kosztów postępowania egzekucyjnego a następnie, pomimo braku uprawomocnienia się orzeczenia, doprowadzenie do zajęcia rachunku bankowego i przekazania na swoją rzecz spornej kwoty;
20) zaniechaniu przekazania wierzycielowi kwoty wyegzekwowanej w toku postępowania egzekucyjnego objętej planami podziału sumy uzyskanej z egzekucji, w części niezaskarżonej;
21) zaniechaniu przekazania wierzycielowi części kwoty wyegzekwowanej w toku postępowania egzekucyjnego objętej planami podziału sumy uzyskanej z egzekucji;
22) zaniechaniu przekazania sprawy komornikowi właściwemu w przypadku zbiegu egzekucji sądowych prowadzonych, przez co najmniej dwóch komorników.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz