Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania (art. 3 § 2 pkt 8 ppsa).
Skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść w każdym czasie po wniesieniu ponaglenia do właściwego organu. Można ją wnieść też tego samego dnia, w którym zostało wniesione ponaglenie do właściwego organu.
Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy: zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu (...); stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania (art. 149 § 1 pkt 1- 3 ppsa) Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 ppsa § 1a). W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że w sytuacji, gdy skarga do sądu na bezczynność i (lub) przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ została wniesiona w toku postępowania administracyjnego, to wydanie decyzji przed rozpoznaniem tej skargi przez sąd nie powoduje bezprzedmiotowości całego postępowania sądowoadministracyjnego (postępowanie staje się bezprzedmiotowe w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu i w tym tylko zakresie podlega umorzeniu). W takim przypadku sąd winien rozstrzygnąć czy bezczynność i (lub) przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce, a jeśli tak, to czy miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, czy też naruszenie to nie miało charakteru rażącego.
Sąd może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 (149 § 2 ppsa). Zgodnie z tym przepisem, grzywnę, o której można w § 1, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Przyznana suma pieniężna stanowi swego rodzaju zryczałtowaną rekompensatę przyznawaną stronie przez sąd administracyjny za negatywne przeżycia wynikające z bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania. Przyznanie tej sumy powinno być uzależnione od czasu trwania postępowania, rodzaju sprawy i jej znaczenia dla skarżącego oraz ewentualnego zachowania skarżącego, jeżeli przyczynił się on do wydłużenia postępowania.
Nie ma podstaw do uzależnienia możliwości przyznania sumy pieniężnej od przytoczenia przez stronę okoliczności uzasadniających zgłoszone żądanie. Ustawodawca w ogóle nie wskazał, że suma pieniężna z art. 149 § 2 ppsa ma być przyznawana celem naprawienia poniesionej przez stronę szkody majątkowej bądź niemajątkowej, wprowadzając instytucję "sumy pieniężnej" jako całkowicie odrębną od występujących w kodeksie cywilnym "odszkodowania" i "zadośćuczynienia". W związku z tym, przyznanie sumy pieniężnej na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. nie wyklucza możliwości dochodzenia przez stronę w postępowaniu cywilnym naprawienia szkody wynikłej z bezczynności organu lub przewlekłości prowadzonego postępowania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz