Wiek dziecka nie przesądza o istnieniu bądź nieistnieniu obowiązku alimentacyjnego, lecz możliwości dziecka do samodzielnego utrzymania się, dochody z jego majątku (art. 133 § 1 krio), a także niedostatek (art. 133 § 2 krio).
Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się (art. 135 § 3 kro).
W razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego, w tym także ustalenia, że obowiązek alimentacyjny wygasł (art. 138 kro).
Zobowiązany może uchylić się od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem uprawnionego, jeżeli żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Nie dotyczy to obowiązku rodziców względem ich małoletnich dzieci (art. 144 [1] krio)
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy obowiązek alimentacyjny może ustać:
- wskutek uzyskania przez pełnoletniego uprawnionego możności samodzielnego utrzymania się (obowiązek wygasa)
- gdy obowiązek alimentacyjny wobec pełnoletniego uprawnionego wiąże się z nadmiernym dla zobowiązanego uszczerbkiem (możność uchylenia się od świadczenia)
- gdy pełnoletnie dziecko kontynuuje naukę, a więc zasadniczo można powiedzieć, że dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się, lecz jego osobiste zdolności czy cechy charakteru nie pozwalają na rzeczywiste jej kontynuowanie - wiek dziecka odbiega znacząco od od wieku osób, które podejmują naukę w zwykłym trybie (tj. z opóźnieniami organizacyjnymi)(obowiązek wygasa);
- nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się (możność uchylenia się od świadczenia);
- jeżeli żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (możność uchylenia się od świadczenia).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz