Postanowienie organu egzekucyjnego - w znaczeniu prawno – procesowym, nie istnieje - art. 324 § 3 KPC w zw. z art. 361 KPC w zw. z art. 13 § 2 KPC

Aby czynność egzekucyjna mogła wywołać skutki prawne dla egzekucji, musi być dokonana przez organ egzekucyjny do tego powołany w formie przewidzianej przez przepisy prawa.

W świetle art. 324 § 3 KPC w zw. z art. 361 KPC w zw. z art. 13 § 2 KPC sentencja postanowienia oraz jego uzasadnienia winny być podpisane przez osobę wskazaną w komparycji postanowienia jako organ egzekucyjny, wydający orzeczenie. Przykładowo, jeżeli postanowienie podpisane zostanie przez asesora komorniczego, niewymienionego w komparycji postanowienia, postanowienie to należy uznać za wadliwe. W takim stanie rzeczy postanowienie to nie może być ocenione jako wydane przez właściwy organ egzekucyjny, uprawniony do podjęcia czynności o charakterze orzeczniczym i mające moc dokumentu urzędowego. W konsekwencji postanowienie to nie istnieje w znaczeniu prawno – procesowym jako postanowienie organu egzekucyjnego (tym bardziej, gdy zostanie podpisane przez asesora jedynie pod uzasadnieniem, a nie pod sentencją). Skoro tak, to nie dochodzi do umorzenia postępowania egzekucyjnego i z tego względu brak jest możliwości skutecznego powołania się na zarzut przedawnienia roszczeń.