Do regulacji umożliwiających nierozpoznawanie sprawy na rozprawie a zakończenie jej na posiedzeniu zalicza się sytuacje, gdy:
- prokurator zamiast aktu oskarżenia złoży wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego (art. 336 KPK);
- prokurator zamiast aktu oskarżenia złoży do sądu wniosek o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków przewidzianych za zarzucany mu występek, uwzględniających również prawnie chronione interesy pokrzywdzonego (art. 335 § 1 KPK);
- prokurator do aktu oskarżenia dołączy wniosek o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków przewidzianych za zarzucany mu występek, uwzględniających też prawnie chronione interesy pokrzywdzonego (art. 335 § 2 KPK);
- oskarżony, któremu zarzucono przestępstwo zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności, przed doręczeniem zawiadomienia o terminie rozprawy złoży wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego (art. 338a KPK);
- zachodzą podstawy do wydania wyroku nakazowego (art. 500 § 1 i 4 KPK).
W procedurze karnej są przewidziane również instytucje umożliwiające zakończenie sprawy na pierwszej rozprawie, gdy:
- oskarżony złoży wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego bez przeprowadzania postępowania dowodowego (art. 387 KPK);
- obecne na rozprawie strony wyrażą zgodę na częściowe przeprowadzenie postępowania dowodowego, jeżeli wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do winy nie budzą wątpliwości (art. 388 KPK).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz