Rozstrzygnięcie o sposobie korzystania ze wspólnego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków (art. 58 § 2 zdanie pierwsze kro) obejmuje w zasadzie każde mieszkanie, zajmowane przez nich, tzn. mieszkanie znajdujące się faktycznie w ich dyspozycji niezależnie od posiadanego tytułu prawnego; w szczególności może to być mieszkanie, do którego obojgu małżonkom lub jednemu z nich przysługuje tytuł prawny, a nawet mieszkanie zajmowane bez tytułu prawnego. Orzeczenie to powoduje takie konsekwencje jak podział rzeczy quoad usum.
W razie zmiany okoliczności po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego sąd właściwy według miejsca położenia mieszkania może zmienić zawarte w tym wyroku rozstrzygnięcie o sposobie korzystania z mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków. Do orzeczenia w tym przedmiocie właściwy jest tryb postępowania nieprocesowego, analogicznie do spraw o uregulowanie między współwłaścicielami stosunków związanych z korzystaniem przez nich z rzeczy wspólnej.
W trybie art. 58 § 2 kro sąd rozwodowy orzeka w zasadzie o wspólnym mieszkaniu rozwodzących się małżonków, a nie o ich wzajemnych roszczeniach z tytułu rozliczeń pieniężnych związanych z tym mieszkaniem.
W szczególności w wypadku unormowania sposobu korzystania małżonków ze wspólnego mieszkania (art. 58 § 2 zdanie pierwsze kro) nie jest dopuszczalne rozstrzygnięcie - ze skutkiem względem osób trzecich nie biorących udziału w sprawie (np. wynajmującego) - o zakresie obowiązków każdej ze stron co do uiszczenia czynszu lub innych świadczeń związanych z zajmowanym wspólnie mieszkaniem. Z zasady jednak dążenia do usunięcia bądź łagodzenia możliwości powstawania ewentualnych przyszłych konfliktów między rozwiedzionymi małżonkami można wyprowadzić wniosek, że w stosunkach wewnętrznych między małżonkami, którzy nadal względem osób trzecich pozostają odpowiedzialni za całość czynszu lub innych świadczeń, możliwe jest - na ich wyraźne żądanie, uzgodnione co do szczegółów - określenie udziału (zwykle procentowo lub ułamkowo) w ponoszeniu czynszu i innych świadczeń.
Wydaje się, że w w braku ustalenia sposobu rozliczeń w orzeczeniu sądowym – zwłaszcza w przypadku braku tytułu prawnego do lokalu przez drugiego rozwiedzionego małżonka - zastosowanie znajdzie zasada w myśl której, kto objął w posiadanie lokal z wyłączeniem innych, ponosi ciężary i wydatki dotyczące zajętej rzeczy. Gdy takich wydatków (np. czynszu najmu) dokonał małżonek posiadający tytuł prawny do lokalu, może - analogicznie jak w przypadku rozliczeń pomiędzy współwłaścicielami rzeczy - domagać się od drugiego, ich odpowiedniej części.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz