Oceny, czy cechy charakterystyczne dla
stosunku pracy mają charakter przeważający, należy dokonywać na podstawie
wszelkich okoliczności sprawy, przede wszystkim takich jak:
- podporządkowanie typu pracowniczego (ścisłe
albo autonomiczne), które ma charakter podstawowy, konstrukcyjny dla istnienia
stosunku pracy;
- obowiązek osobistego wykonywania pracy,
zakaz wyręczania się osobami trzecimi;
- bezwzględne obowiązywanie zasady
odpłatności;
- pracowniczy obowiązek starannego
działania, a nie osiągnięcia rezultatu, oraz obciążenie pracodawcy ryzykiem
prowadzenia działalności;
- wola stron, w tym także wyrażona w
nazwie, jaką strony nadały umowie (wobec nadużycia ekonomiczno-organizacyjnej
przewagi pracodawcy odpada zasada swobody umów).
W orzecznictwie wskazuje się też inne
cechy charakterystyczne dla stosunku pracy, takie jak:
- wykonywanie pracy skooperowanej,
zespołowej;
- ciągłość świadczenia pracy;
- specyficzne zasady funkcjonowania
podmiotu zatrudniającego;
- występowanie pewnych cech
charakterystycznych dla stosunku pracy, np. wypłaty wynagrodzenia za godziny
nadliczbowe, wypłaty zasiłku chorobowego i korzystania ze świadczeń z
ubezpieczenia społecznego, świadczenie pracy w lokalu pozostającym w dyspozycji
pracodawcy oraz dostarczanie materiałów i narzędzi albo cech obcych stosunkowi
pracy, np. obowiązku „odpracowania” urlopu lub wykonywania pracy „na wezwanie”
pracodawcy w celu zastępstwa nieobecnych pracowników.
W świetle art. 189 k.p.c. nie ma
wątpliwości co do tego, że pracownik może mieć interes prawny domaganiu się
ustalenia istnienia stosunku pracy, jeżeli istnieje stan niepewności co do jego
sytuacji prawnej.
CZYTAJ WIĘCEJ >>
CZYTAJ WIĘCEJ >>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz